بست کلوب | بهترین باشگاه های ورزشی

باشگاه فوتبال لاتزیو در ۹ ژانویه ۱۹۰۰ در پایتخت ایتالیا شهر رم تاسیس شد . هدف از تاسیس باشگاه در برگرفتن بیشتر شهر رم بود. ۹ عضو اصلی تاسیس کننده ی باشگاه، نام لاتزیو که استان در برگیرنده ی شهر رم است را برای باشگاه انتخاب کردند.

دهه ی ۱۹۵۰ ترکیبی از نتایج خوب و متوسط بود که با عنوان قهرمانی جام حذفی در ۱۹۵۸ همراه بود. در سال ۱۹۶۱ لاتزیو برای نخستین بار به سری بی سقوط کرد، اما دو سال بعد مجدداً به سری آ بازگشت. زیر نظر خوان کارلوس لورنزو  مربی آرژاتینی، در ۱۹۶۴ لاتزیو با خط دفاعی مستحکم خود مقام معتبر هشتم را کسب کرد (با تنها ۲۱ گل زده و ۲۴ گل خورده) . برد ۳-۰ خارج از خانه مقابل یوونتوس بهترین نتیجه ی فصل بود.

ستاره ی آن سال ها نلو جوورناتو هافبک تیم بود که بعد ها به عنوان مربی باشگاه مشغول به کار شد. لاتزیو در ۱۹۶۷ سقوط کرد و سال بعد به سری آ بازگشت و در میان تیم های بالای جدول در رتبه ی هشتم قرار گرفت.

دهه ی ۱۹۷۰ درست همانند دهه ی ۱۹۶۰ با سقوط به سری بی در فصل ۷۱-۱۹۷۰ همراه بود. اگرچه پیشرفت در سال های بعدی نخستین دوره ی حقیقی موفق باشگاه را سبب شد. لاتزیو در فصل ۷۳-۱۹۷۲ با تیمی شامل جوزفه ویلسون کاپیتان متولد انگلیس در دفاع، لوسیانو ری ککونی و فروستالوپی در هافبک، رنزو گارلوچلی و جورجیو کینالیا در حمله و مربیگری توماسو ماسترلی قدم به مسابقات گذاشت. با گلهای کینالیا و دفاع قدرتمند تیمی، لاتزیو به عنوان یک شگفتی ظاهر شد و با آث میلان و یوونتوس برای اسکودتو رقابت می کرد. اما شکست در روز پایانی مسابقات در ناپولی با یک گل دیر هنگام باعث شد یوونتوس با پیروزی در برابر آ اس رم رقیب لاتزیو عنوان را کسب کند.

این پیش درآمدی برای فصل ۷۴-۱۹۷۳ بود، زمانی که لاتزیو تمام فصل در صدر جدول بود و اولین عنوان لیگ خود را کسب کرد. متأسفانه این قهرمانی ادامه پیدا نکرد، چرا که لاتزیو فصل بعدی را با رتبه چهارم به پایان رساند، در فصل ۷۶-۱۹۷۵ برای فرار از سقوط تقلا می کرد، در فصل ۷۷-۱۹۷۶ رتبه ی پنجم را کسب کرد و در فصل ۷۸-۱۹۷۷ نیز در میانه ی جدول فصل را به اتمام رساند. مرگ غم انگیز لوسیانو ری ککونی و توماسو ماسترلی به اضافه ی جدایی کینالیا یک تراژدی سه گانه برای لاتزیو بود. برونو جیوردانو با کسب عنوان بهترین گلزن لیگ در ۱۹۷۹ توانست تا حدی برای تیم تسکین باشد، زمانی که لاتزیو لیگ را هشتم به پایان رساند.

لاتزیو در سال ۱۹۸۰ به دلیل تبانی در مسابقاتش به همراه آث میلان به سری بی فرستاده شد. لاتزیو سه فصل در لیگ دسته دوم ایتالیا باقی‌ماند تا سیاه ترین قسمت تاریخ باشگاه رقم بخورد. تیم در ۱۹۸۳ به سری آ بازگشت و در فصل جدید در روز آخر موفق شد از سقوط فرار کند. فصل ۸۵-۱۹۸۴ فصل بسیار غم انگیزی برای لاتزیو بود بطوریکه با ۱۵ امتیاز، رتبه آخر لیگ را کسب کرد.

در ۱۹۸۶، لاتزیو  بدلیل وارد آمدن تهمت شرکت یک بازیکنش به اسم کلودیو وینازینی در شرط بندی، با کسر ۹ امتیاز جریمه شد (که در روزهایی که هر برد ۲ امتیاز داشت ضربت مهلکی برای تیم بود) . در همان فصل رقابت های سری بی لاتزیو یک نبرد حماسی برای فرار از سقوط داشت. با مربیگری اگانیو فاسکتی، لاتزیو تنها پس از پیروزی پلی آف برابر تورنتو و کومپوباسو از سقوط به سری سی نجات یافت. در ۱۹۸۸ لاتزیو به سری آ بازگشت و زیر نظر مدیریت مالی با دقت جیانمارکو کالیری، موقعیت باشگاه به عنوان یک باشگاه قدرتمند تثبیت شد.

ورود سرجیو کاراگنوتی در ۱۹۹۲ تاریخ باشگاه را برای همیشه تغییر داد چرا که او خود را برای سرمایه گذاری بلند مدت بر روی بازیکنان جدید به منظور ساختن تیمی که بتواند در سطح سری آ رقابت کند، آماده می کرد. کاراگنوتی مکرراً با آوردن بازیکنانی که ستاره های بزرگ شناخته می شدند رکورد بازار نقل و انتقالات را می شکست. خوان سباستین ورون با ۱۸ میلیون یورو، کریستین ویری با ۱۹ میلیون یورو و شکننده ی رکورد نقل و انتقالات دنیا -اگرچه تنها برای چند هفته- خرید هرنانو کرسپو از پارما با ۳۵ میلیون یورو بود.

در ۱۹۹۳ لاتزیو در سری آ فصل را پنجم تمام کرد، چهارم در ۱۹۹۴، دوم در ۱۹۹۵، سوم در ۱۹۹۶، و مجدداً چهارم در ۱۹۹۷، سپس در ۱۹۹۹ در روز آخر تنها با یک امتیاز اختلاف عنوان قهرمانی را به آث میلان واگذار کرد. سرانجام لاتزیو با بازیکنانی همچون میهایلوویچ، و نستا و پاول ندود موفق شد در ۲۰۰۰ دومین اسکودتو را فتح کند. در همان سال لاتزیو جام حذفی را نیز فتح کرد تا با اریکسون (بین ۱۹۹۷-۲۰۰۰) بعنوان مربی موفق شود بنا بر استاندارد ایتالیائی دابل کند. گفتنی است لاتزیو در سال های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۴ دو عنوان دیگر کوپا ایتالیا یا جام خذفی را نیز بدست آورد.

لاتزیو همچنین در آخرین سال برگزاری رقابت های جام در جام اروپا در ۱۹۹۹ به عنوان قهرمانی دست یافت و در ۱۹۹۸ نیز به فینال رقابت های جام یوفا راه یافت، اما ۰-۳ مقابل اینتر میلان و ستاره ی این تیم رونالدو شکست خورد. لاتزیو دو بار عنوان سوپر جام ایتالیا را کسب کرد و با شکست منچستر یونایتد در ۱۹۹۹ قهرمان سوپر جام اروپا شد.

– رنگ ها، نشان‌ها و لقب‌ها

رنگ های سفید آبی آسمانی لاتزیو از نشان ملی یونان الهام گرفته شده است، ناشی از این حقیقت که لاتزیو یک باشگاه ورزشی مخلوط است که در به رسمیت شناختن بازی های المپیک باستانی و اینکه سنت ورزش کردن در اروپا به یونان پیوند یافته است، ایجاد شده است.

لاتزیو در اصل یک پیراهن که به بخش های آبی آسمانی و سفید تقسیم می شد، با شرت و جوراب سیاه می پوشید. بعد از یک مدت در قدیم آسمانی راه راه پوشیده است، اما معمولاً لباس لاتزیو آبی آسمانی با تزئینات سفید با شرت و جوراب سفید بوده است. رنگ های باشگاه لقب ایتالیائی باشگاه، بیانکوکلستی را بوجود آورده است.

سمبل و نشان سنتی باشگاه لاتزیو عقاب است، که توسط لوئجی بیگارلی عضو تاسیس کننده ی باشگاه انتخاب شد و تصدیقی است بر نشان سپاه امپراطوری روم که به عنوان آکویلا شناخته شده است. سپاه روم این نشان را زمانی که به رزم می رفت با خود حمل می کرد. استفاده ی لاتزیو از این نماد دو لقب برای باشگاه بوجود آورده است: (عقاب های جوان) و  (عقاب ها) . نماد فعلی باشگاه یک عقاب طلائی را بالای یک سپر سفید با حاشیه ی آبی، درون سپر نام باشگاه و یک سپر سه جزئی کوچکتر با رنگ های باشگاه را نمایان می سازد.